domingo, 26 de agosto de 2007

Loco de amor

Quiero beberme la vida
y compartirla contigo,
quiero besarte muy dulce
caliente fuego encendido.

Que te derrita mi boca
y derretirme contigo,
quiero fundirme en tu cuerpo
hasta perder el sentido.

Cada minuto que pasa
es como un año perdido,
si no lo vivo a tu lado
si no lo paso contigo.

Quiero estrecharte en mis brazos
y susurrarte al oído,
que como a tí en este mundo
jamás yo a nadie he querido.

Yo nunca he visto tus ojos
yo nunca he visto tu cara,
aunque no se donde vives
yo siempre vivo contigo.

Porque los sueños son sueños
porque mis sueños son míos,
aunque jamás te conozca
te querré cariño mío.

martes, 21 de agosto de 2007

Atormentado

Voy como un muñeco de trapo en la boca de un can
Destrozao y de lao a lao, no dejo de girar
la guadaña, el negro siervo se pasean junto a mi
la locura tiene un hueco y me ha pedido pa salir...

Me lo pienso... ¡no sera tan mala idea!
meto la cabeza y la cerda me arranca hasta los pies!

es difícil entender su forma de ver
ojos rojos y un rincón para cagarse en su dios
¿como puedo atravesar esta maldita pared?
las ratas se abren camino, es su forma de ser

cojo carrera, ¡que a mi no me para cualquiera!
meto la cabeza y la cerda me arranca hasta los pies

sobre azufre ando, voy descalzo y me da igual
pesadillas y recuerdos se secarán con la sal
gritan: corre necio, que esto va a estallar
fuego y laba ardiendo a mi alrededor

nunca me quemarán, tengo yo mas rabia en mi interior
nadie sabrá de tu dolor hasta que reviente dios

fuego y laba ardiendo ratas en tu hogar
pesadillas, sueños en los que no puedes escapar
¿y si se da el caso de que al despertar...
día tras día descubras que todo es real?

nunca me quemara, tengo yo mas rabia en mi interior
nadie sabra de tu dolor hasta que reviente dios.

domingo, 19 de agosto de 2007

Como un pez

Si me detienes y yo quiero más
Si no me entiendes no te apartarás
Igual decaigo y entro en depresión
Y no me va tu cinivicación
Con indulgencia y naturalidad
Seré tu siervo y me conquistarás
Me siento a gusto entre la confusión
No me arrepiento ni pido perdón

Y en los charcos ya me siento como un pez
Dando saltos a uno y otro lado, he vuelto a enloquecer

Pido refuerzos a mi ejército
Me desconcierta con los súbditos
Esto no debe ir tan rápido
Pero no hay verbos solo hay látigo
Sigo mostrando mi faceta cruel
Y reafirmando mi forma de ser
Intento herirte con mis lágrimas
Y me doy cuenta que no tengo ya

Y en los charcos ya me siento como un pez
Dando saltos a uno y otro lado, he vuelto a enloquecer

Me he mirado en el espejo y no me reconocía
He buscado en los recuerdos que tengo todavía
Que tu vida ya no es mía, no me pertenecía
Y si de alguien es la culpa es más tuya que mía
De milagro sobrevivo y ahora estoy enojado
Subirás a un tiovivo que te deje agotado
Bastará con estar vivo y un poco controlado
Buscarás algún motivo que te tenga enganchado

Y en los charcos ya me siento como un pez
Dando saltos a uno y otro lado, he vuelto a enloquecer

Me he mirado en el espejo y no me reconocía
He buscado en los recuerdos que tengo todavía
Que tu vida ya no es mía, no me pertenecía
Y si de alguien es la culpa es más tuya que mía
De milagro sobrevivo y ahora estoy enojado
Subirás a un tiovivo que te deje agotado
Bastará con estar vivo y un poco controlado
Buscarás algún motivo que te tenga enganchado.

lunes, 13 de agosto de 2007

EL BUSTO ES MÍO

Mi novia suspiraba por poderse operar
lo que tira más que dos carretas,
estaba acomplejada desde la pubertad,
en la “pandi” le llamaban la planeta.

Y aunque a mí
me bastaran así,
en aras de verla feliz,
para San Valentín, me lucí.

Le regalé la operación,
medio kilo cada teta,
total, casi un millón
de las antiguas pesetas

con un agravante
que le da a mi acción más mérito,
como buen currante
tuve que pedir un crédito.

Y así fue como mi Mari
cambió de sonrisa y de talla de sostén,
pasó, de cero a cien,
más deprisa que un Ferrari.

También aumentó su vida social,
tanto, que en un mes, sin motivo de queja,
me viene con un "tenemos que hablar",
me sienta en el sofá y me suelta que me deja;

Que necesita soledad
para que su mente se equilibre,
que me quiere pero no está enamorá,
que se va, que prefiere ser libre.

Mentira, que a la semana me entero que está
viviendo ya con tal Casio,
mira que "Casioalidad",
el monitor de su gimnasio.

Cornudo y apaleao
me vi sin ella y sin saber dónde poner los brazos,
con cara de portero goleao,
aún me faltaban por pagar veintidós plazos.

La llamé y le dije:
“No hay derecho, esto no es justo,
tiene delito y a los pechos me remito, señorita.
¡Que yo estoy pagando el busto con el que otro pasa gusto!”
Y me replica: “Santa Rita, Santa Rita…”

Es una mala mujer,
lo sé desde que no está a mi lado,
es una mala mujer,
y yo un hombre despechado.

viernes, 3 de agosto de 2007

Agüa de Mayo

Y no ves que de tanto pensar y joderme en tu ausencia me estoy consumiendo
questa noche otra vez necesito notar tu calor y tenerte en mi pecho
ya soy casi un adicto a tu olor tu sabor de memoria mestoy aprendiendo
tu me haces olvidar el dolor que dejo el desamor distorsionas mi tiempo
demasiao acostumbrao a tenerte como pa perderte sin ir a buscarte
demasiao enganchao pa ser fuerte y aprender a verte sin necesitarte
y agarrarte y deshacerte y prepararte pa liarte y respirarte y suspirar me faltan dedos pa tocarte
ay no se que le voy a hacer yo
muero si no pillo
tu eres mi gran fallo
y eres mi aleluya
sin ti yo me rallo si no llueve en mayo será culpa tuya
estoy sudando y sin ti, no vi a poderme dormir
si no te puedo tener no tengo na que perder
tengo que sobrevivir
debí dejarte cuando nos pilló mi madre
pero ya es tarde
hoy como ayer en mis manos tu ardes
contigo paso mis tardes
mis mañanas, y mis noches
niña , nunca mas te encontraran
los de verde en mi coche
mira si te quiero cucha
que no reniego de tu presencia
que eres el cáncer que hay en mi hucha
que no debiera yo de quererte
que no eres parte de mi lucha
dichoso el que te controle
chocho, por tu amor me he vuelto pocho
déjame que al menos te reproche
si esta noche estoy sudando y sin ti...
y agarrarte y deshacerte y prepararte pa liarte y respirarte y suspirar me faltan dedos pa tocarte
ay no se que le voy a hacer yo.

miércoles, 1 de agosto de 2007

A aquella chica

Era una chica sencilla, que siempre pasó desapercibida, una de esas chicas en las que uno nunca se fija, escondía en su mirada huidiza un tierno aire de melancolía y forraba su carpeta con cientos de fotografías y nunca supe por qué de esa chica me enamoré.

Tal vez de aquella mirada huidiza, de aquel tierno aire de melancolía, de aquellas antiguas películas, tal vez de aquellas composiciones al piano rimando sobre algún verso delicado y siempre enamorado y nunca supe por qué de esa chica me enamoré.

Trabajaba de día en el Corte Inglés, daba clases de piano de 9 a 10, se las daba de ser una chica bien y nunca supe por qué de esa chica me enamoré.

Después el tiempo te fué olvidando pero hay días que de vez en cuando a mis oídos siguen llegando unas notas lejanas de contrabando.

--------------------------------------------------------------------------------

Tengo datos sobre esta canción.

Título: A aquella chica
Autor: Nacho Yacob
Disco: Tómame como soy
Año: 1997
Discográfica: Horus

Pero aun así no he podido encontrar nada, la discográfica se ve que cerró o algo pero ya no existe y en google no he encontrado nada de este artista.

Tenía grabada de la rádio esta canción y la encontré hoy y la pasé al ordenador, la calidad no es muy buena pero bueno, es lo que tengo.









El far del sud

La va trobar a una sala mig buida,
buscant un somni, fugint del dolor,
Entrant pels ulls va sentir mil espurnes,
Aquella història va canviar-li el món.

Va perdre-ho tot, la partida i la vida,
Cada ciutat li esmicolava el cor,
Només el far de sud ella es mira,
Segueix la flama fins que res no es mou.

I empeny el sol tant bruna, tant forta i prohibida
I es descorda la brusa, el seu cos un somriure viu.

Et donaria amor si poguessis tornar-me’n
Et donaria amor si ens poguéssim mirar
Et donaria el món si ens poguessis parlar-me
Ho donaria tot si et pogués estimar.

Tantes nits va pagar per tenir-la
Tantes excuses per anar tot sol,
Però cada cop amb un plor la perdia,
La llum s´apaga quant la sort es pon.

I el seu record s´estima en ciutats adormides,
I somnia fins l´alba el seu far sense vida trist.

Et donaria amor....

Tremolant poc a poc surt del cine,
Sessió de nit avui ja és l´últim dia,
S´endú el cartell, arriba casa i l´espia,
L´habitació es transforma en un mon nou.

I li escriu cent mil cartes de busca en viatge,
I el seu centre s´escapa perd l´ordre i la casa.
I apaga el sol tant bruna, tant forta i prohibida
I es descorda la brusa, el seu cos un somriure viu.